Hollywood terugspoelen | The Devil Wears Prada: een vermakelijk, intelligent kijkje in de modewereld

Er zijn een aantal dingen aan de hand voor The Devil Wears Prada. En natuurlijk helpt het hebben van een Meryl Streep de film haar zaak met grote sprongen vooruit.

meryl streep en anne hathaway

The Devil Wears Prada werd geleid door David Frankel.

De filmcast van The Devil Wears Prada: Meryl Streep, Anne Hathaway, Stanley Tucci, Emily Blunt, Simon Baker
Filmregisseur The Devil Wears Prada: David Frankel
Filmbeoordeling van The Devil Wears Prada: 4 sterren





Lange tijd had ik gedacht aan de Meryl Streep-Anne Hathaway-starrer The Devil Wears Prada als slechts een chick-lit (ik heb gehoord dat het boek waarop het is gebaseerd ook als zodanig wordt beschreven. Ik heb het niet gelezen). Bij een recente bezichtiging realiseerde ik me echter dat de film niet alleen een grondige entertainer is, maar ook een aantal tot nadenken stemmende sequenties heeft die je dwingen je af te vragen waarom mensen mode soms afwijzen als een dun, frivool iets. Er is specifiek één Meryl Streep-monoloog die hier de aandacht op vestigt. Maar daarover later meer.

The Devil Wears Prada is gebaseerd op het gelijknamige boek van Lauren Weisberger, die via het boek haar ervaringen als persoonlijk assistent van Vogue-hoofdredacteur Anna Wintour in een fictief formaat optekende. De assistent in de film wordt gespeeld door Anna Hathaway, die in de ‘echte’ uitgeverswereld wilde werken maar op de een of andere manier bij het modeblad Runway belandt. Meryl Streep speelt het door Anna Wintour geïnspireerde personage Miranda Priestly, een intimiderende, krachtige persoonlijkheid. De soort die zoveel op haar bord heeft dat ze de namen van haar medewerkers niet meer kan onthouden. Stanley Tucci is de in-house art director Nigel Kipling, terwijl de getalenteerde Emily Blunt de rol vertolkt van Emily Charlton, nog een van Miranda's assistenten.



Er zijn zoveel mooie dingen aan de film. De kostuums natuurlijk, maar ook de dialogen en de uitvoeringen zijn van hoog niveau. Omdat het een 'modefilm' is, neemt het zichzelf niet al te serieus, maar het bespot het veld ook niet. Regisseur David Frankel betreedt op de een of andere manier de dunne lijn tussen beide. Weet je nog wat ik eerder had gezegd over een monoloog van Meryl Streep in de film? De beroemde 'cerulean monoloog', waarin Miranda een zelfvoldane en zelfingenomen Andrea (Anne Hathaway) leert dat ondanks dat ze 'onverschillig' is voor 'mode', zelfs de kleur van haar trui wordt bepaald door de mensen die het miljardenbedrijf runnen dollar-industrie. Zoals ze tegenwoordig zeggen, ‘epische dingen’.

Dit spul? Oh. Oke. Ik snap het. Je denkt dat dit niets met jou te maken heeft. Je gaat naar je kast en je selecteert, ik ken die bobbelige blauwe trui niet, bijvoorbeeld omdat je de wereld probeert te vertellen dat je jezelf te serieus neemt om te geven om wat je op je rug draagt. Maar wat je niet weet, is dat die trui niet alleen blauw is, maar ook niet turkoois. Het is geen lapis. Het is eigenlijk cerulean ... Maar dat blauw staat voor miljoenen dollars en talloze banen en het is een beetje komisch hoe je denkt dat je een keuze hebt gemaakt die je vrijstelt van de mode-industrie, terwijl je in feite een trui draagt ​​die is geselecteerd voor jou door de mensen in deze kamer uit een stapel spullen, zegt Miranda verder in een van de meest bepalende momenten van de popcultuurcinema.

De bittere waarheid van elk vakgebied, wanneer iemand een geliefde collega of vriend vertrapt om een ​​betere plek voor zichzelf in de branche veilig te stellen, het harde werk en de kosten die nodig zijn om glamour er glamour uit te laten zien, de veranderende loyaliteit en uiteindelijk jezelf ontdekken. Dit zijn enkele van de basisthema's van deze functie en terwijl deze onderwerpen uiteen worden gezet, geeft de film je nooit een gevoel van verveling of uitputting. Dit is ook cinema, waar inhoud de commercie trouwt; niet op de hersenloze, luide manier die we tegenwoordig zo vaak zien, maar op een meer verstandige, intelligente manier. En dan heeft de film het ook over het mannelijke ego, de onzekerheden die ontstaan ​​in een relatie wanneer een persoon succesvoller is dan zijn partner. En voor het geval je het je afvroeg, natuurlijk heeft The Devil Wears Prada een klassieke Anne Hathaway make-over montage, The Princess Diaries (deel één) stijl. Wat misschien wel het meest interessante aan de film is, is dat Miranda the Boss niet precies wordt weergegeven als Miranda the Devil, wat de titel ook doet vermoeden. Natuurlijk is ze manipulatief en veeleisend. Maar ze is ook hoofdredacteur van een uiterst succesvol modeblad. Maar de film en Meryl demoniseren het personage niet. Ze doet wat ze doet om haar werk te doen, en ze doet niet iets illegaals terwijl ze dat doet, dus waarom die negativiteit?



Hollywood Terugspoelen: The Matrix | Van mening zijn | Mulan | Ratatouille | Sluitereiland | Haar | Dode Dichters Vereniging | Slapeloos in Seattle | Serveerster | Trots en vooroordeel | De donkere ridder | Voor zonsondergang | School of Rock | Over een jongen | Een paar goede mannen | 50/50 | Opnieuw beginnen | Brooklyn | Rit | Chocolade | Batman begint | 10 dingen die ik haat aan jou | de overledene | Vrijheid Schrijvers | Mooie vrouw | Dan in het echte leven | Jurassic Park | verward | Ontmoet Joe Black | Monsterbal | Eeuwige zonneschijn van de vlekkeloze geest | U heeft Mail | Half Nelson | Vechtclub | Twijfel | Amerikaanse psychopaat | Julie en Julia | Forrest Gump | De stilte van de lammeren | Neverland vinden | Romeinse feestdag | Amerikaanse geschiedenis | Tropische donder | Voor zonsopkomst | Geur van een vrouw | Forrester vinden | Zestien kaarsen

Meryl had eerder in een interview met Vanity Fair onthuld waarom ze ervoor koos om de film te maken en Miranda te spelen zoals ze deed. The Devil Wears Prada is geschreven over Anna Wintour vanuit het oogpunt van iemand die voor haar werkte. Het is een versie van haar, niet per se nauwkeurig of wat dan ook, een stukje grappige fictie, 'chick lit'. Ingesloten erin. . . is wat de waargenomen tekortkomingen zijn van vrouwen in een leidende positie. De belangrijkste daarvan is te verwachten dat vrouwen eindeloos empathisch zijn, een gevoel van onbehagen van werknemers dat het haar niets kan schelen, alle dingen die ze niet zouden vragen van een mannelijke baas, zei de acteur.

The Devil Wears Prada wordt gestreamd op Hotstar.



Volg ons op Telegram voor het laatste entertainmentnieuws

Top Artikelen

Uw Horoscoop Voor Morgen
















Categorie


Populaire Berichten