Filmrecensie van Ben-Hur: wat deze film nodig heeft, is een Charlton Heston

Filmrecensie van Ben-Hur: De poging van regisseur Timur Bekmambetov om afstand te houden van de versie uit 1959 mislukt vanwege de afstand die hij wil afleggen. Het einde verwatert zelfs nog verder de kleine impact die het had kunnen hebben.











Beoordeling:2,5uit5 Ben Hur filmrecensie, Ben Hur recensie, Ben Hur filmrecensie, Ben Hur, Ben Hur remake, Charlton Heston, Ben-hur recensie, Ben Hur film, Ben-hur filmrecensie, Ben Hur rating, Ben Hur hollywood filmrecensie, Film Recensie, recensie, Hollywood, entertainment

Ben-Hur was een bestsellerboek dat zichzelf 'A Tale of the Christ' noemde.

Ben-Hur filmregisseur: Timur Bekmambetov
Ben-Hur filmcast: Jack Huston, Toby Kebbell, Rodrigo Santoro, Nazanin Boniadi, Morgan Freeman





Kijkend naar de vierkante kaken, granieten gebeitelde vastberadenheid van Charlton Heston in een Romeinse arena, was het gemakkelijk om te vergeten dat voordat het over een wagenrennen ging, Ben-Hur een bestseller was dat zichzelf 'A Tale of the Christ' noemde.

Van vastberadenheid tot arena's en strijdwagens tot Christus, dingen zijn zelden meer Heston-simpel. Gooi het Midden-Oosten, Jeruzalem, bezetters en 'vrijheid' erbij, en zijn conservatieve hart zou bezwijken bij dit soort politieke interpretatie van de klassieker uit 1880.



Judah Ben-Hur (Jack Huston) is een Joodse prins in deze nieuwe film, en de Romeinse Messala (Toby Kebbell) zijn halfbroer. Juda is verliefd op een slaaf, Esther (Nazanin Boniadi), terwijl Messala van Juda's zus houdt. De familie van Judah heeft Messala misschien geadopteerd nadat hij als wees voor de deur stond, maar de moeder van Juda is niet vriendelijk tegen de ontluikende affaire tussen haar dochter en Messala. In deze versie leidt Messala's besef dat hij nooit dezelfde status als Juda's familie in Jeruzalem zou hebben, hem ertoe om te zoeken naar een plaats voor zichzelf in het Romeinse leger. De Romeinen vallen nieuwe gebieden binnen en Messala verovert een plaats in die veldslagen.

Echter, in plaats van de twee tegen elkaar te rammen, zoals in de door William Wyler geregisseerde versie uit 1959, probeert Bekmambetov motieven vast te stellen voor zowel Juda als Messala. En het heeft niets te maken met een mogelijke seksuele aantrekkingskracht tussen de twee, zoals hedendaagse interpretaties van de film uit 1959, gevoed door co-scenarist Gore Vidal, suggereerden.

Juda is hier een pacifist, die zelfs een oogje dichtknijpt voor de groeiende Romeinse wreedheden zolang ze zijn familie niet raken. Messala is zich altijd bewust van het verraad van zijn grootvader aan het Romeinse rijk en is zo bereid om extra moeite te doen om over het hoofd te zien wat hij beseft dat onnodig geweld door Caesar is. Juda en Messala komen pas in oorlog als die twee overtuigingen botsen.



Juda krijgt een lezing over het gebruik van een kind – belangrijk in de context van Jeruzalem – om politiek geweld te voeren. Messala vertelt hoe niemand een land kan regeren door puur een bezetter te zijn. Op een ander moment wordt een met stof bedekt lichaam geparadeerd door mensen die dorsten naar bloed, in een beeld dat resoneert met vele recente veldslagen, die niet al te ver weg zijn gevoerd.

Zelfs Jesus (Spaanse acteur Santoro) duikt hier en daar op en stuurt de film naar een grotere boodschap van barmhartigheid en vergeving.

Toch komt de Ben-Hur van Bekmambetov (Abraham Lincoln: Vampire Hunter) pas echt tot leven in de 3D-scènes vol actie. Of het nu in de prachtig geschoten scheepsgaleien is waar Juda wordt verbannen om als slaaf te werken, of de wagenrennen die hetzelfde zweet, bloed en adrenaline bevat als het origineel.



Maar hoe indrukwekkend deze sequenties ook zijn, ze dragen niet de slag die ze ooit hebben gemaakt, want het is vele, vele jaren na 1959, en zelfs meerdere jaren na 300 en zijn 3D-herverbeelding van goddelijke mythologieën.



Morgan Freeman, de enige bekende acteur in de film, speelt de rol van Ilderim, een Arabische sjeik in dreadlocks, die Juda een kans geeft op wraak. Hij is beter geweest, vooral toen counseling protégés versloeg.

Hoewel Bekmambetov niet verweten kon worden dat hij probeerde afstand te houden van de versie uit 1959 - en wie niet, gezien de monsterlijke 11 Oscars - waar Ben-Hur uiteindelijk faalt, is in hoe ver het probeert te reizen. Het einde ervan verwatert zelfs nog verder de geringe impact die zijn sympathieke kijk op bijbelse karakters kan hebben gegenereerd, en laat het op zijn best voor halfslachtig zien.

En Huston, oprecht, serieus, zachtaardig en langharig als hij is, is een held van moderne gevoeligheden, die een arena zal betreden met een wit overhemd en een witte broek. Als je een man op een strijdwagen moet zetten, zichzelf de dood in racen, om de trots van een rijk neer te halen, kun je net zo goed een Heston doen.



Top Artikelen

Uw Horoscoop Voor Morgen
















Categorie


Populaire Berichten