Ab Tak Chhapan 2 review – Dit soort film kan werken als het een nieuwe draai geeft aan een oud verhaal

Het begin van Nana Patekar's 'Ab Tak Chhhapan 2' is veelbelovend, maar de film verbleekt al snel.











Beoordeling:1uit5 Ab Tak Chhapan 2, Nana Patekar

Dit soort film kan werken als het een nieuwe draai geeft aan een oud verhaal.

De stoere en compromisloze politieagent die onbevreesd met de maffia te maken krijgt, is al lang een filmhoofdstuk. In 2004 vertelde 'Ab Tak Chappan' ons het verhaal van 'ontmoetingsspecialist' Sadhu Mohan Agashe, gebaseerd op de echte agent Daya Nayak, en het was een geweldige film over misdaad en straf.





Nana Patekar herneemt zijn rol in het vervolg, waardoor je je afvraagt ​​waarom het is gemaakt. In plaats van een ensemble te creëren, met hoofdpersonen die het scherm delen om de interesse hoog te houden, positioneert de film Patekar als de held in beschimmelde Bollywood-stijl. Nana Patekar houdt toespraken op zijn kenmerkende manier waar we nog steeds mee om kunnen gaan, maar Patekar die van de ene plaats naar de andere springt, waarbij de camera zijn toevlucht moet nemen tot trucs om ons te laten geloven?

Het begin is veelbelovend, maar al snel verbleekt de film. Sadhu (Nana Patekar) leidt samen met zijn jonge zoon een 'gepensioneerd' leven, wanneer een vriend en landgenoot (Mohan Agashe) hem overhaalt om terug te keren naar zijn oude baan als hoofd van Mumbai's beroemde 'ontmoetingsploeg', die werd opgericht om van de onderwereld af te komen.



Net als de vorige keer wordt Sadhu gedwarsboomd door niet-coöperatieve collega's en andere vijanden. Terwijl de 'ploeg' zijn werk doet en lijken achterlaat, worden we getrakteerd op een reeks gekke camerahoeken en luide achtergrondmuziek, en na een punt wordt alles, inclusief de goede mannen die eigenlijk slecht zijn, voorspelbaar.

Nana Patekar is dezelfde oude, alleen meer versleten. Grizzly-agenten kunnen heel magnetisch zijn omdat ze meer weten over de stad waarin ze opereren dan veel andere mensen, maar deze film houdt het allemaal oppervlakkig en onhandig. En boeit het verder met slecht geschetste cohorten: Gul Panag duikt bijvoorbeeld op als een ‘crime reporter’ die op allerlei onwaarschijnlijke plekken op de loer ligt.

Dit soort film kan werken als het een nieuwe draai geeft aan een oud verhaal. Maar de agent die druk bezig is met het incasseren van moorden, zonder ons af te vragen over de moraliteit van iemand die het op zich neemt om mensen uit te roeien, is een cijfer. Zo ook de film. En het ergste? Het zit vol met blips, ieders lippen worden stil, zodra, vermoedelijk, een scheldwoord langskomt.



Oh onze tere oren.

Top Artikelen

Uw Horoscoop Voor Morgen
















Categorie


Populaire Berichten